جهان

من تو یه نقطه دیگه از جهان دارم فکر میکنم چقدر حیف اون سالهایی که اونجا تو ایران گذروندم،

و پسر

اینجا چقدر همه چی آرومتره شبیه رویاهام

چقدر راحت تره

 

 

عجیبه...

 

حتی الان روزهام طوری میگذرن که انگار پشت در وانیسادم و مدام در بزنم. الان همه اونطوری ن که توی پیش دانشگاهی م بودن توی رفتارشون.

واو. چقدر تفاوت... 

اما خب 

همه اینا هنوز اتفاق نیفتاده. 

و ننیدونم چجوری قراره روزهایی رو بسازم که منتج بشه به یه چهاردیواری با یه سگ خوشگل مهربون و تک تک خواسته های دیگه ام. 

آی لاو ایت انی وی