همسایه و یه شاخه گل مریم

خیلی وقت پیش کروسان که پخته بودم ، به همسایه پایینی مون هم دادم؛ 

حامله ست خانومش...

 

امروز دیدم برامون توی ظرفی که کروسان گذاشته بودم ، دهی تخم مرغ محلی قشنگ توی همون ظرف گذاشته کنار یه مریم ،

قلبم رفت آخه  خیلی خوشحالـــم کردن 

 

میخوام با همون تخم مرغ ها یه چیز خوشمزه درست کنم برای فردا ببرم براشون...

فقط نمی دونم چی -_- 

 

سلول متورم

نمیدونید چقدر چیل کردن بعـــد از دو سه روز نوشتن لودیش و اجبار به نوشتن پروپوزال خشک ، میچسبه.

 

مامان حق داشت بگه، گفتم برو ریاضی. و با کله رفتم توی چیزی که چندبرابر بقیه باید جون بکنم توش. من هنوز خودمو برای انتخابی که کردم درک نمیکنم ، ولی میدونم اگر چیزی جز ژنتیک یا سلولی بخونم ، تا آخر عمر حسرتشو دارم.البته برای چیزای دیگه هم خیلی حسرت دارم، مثل نقاشیم ، مهندسی  و تئاتر...

من هنوز حکمت این چسندگی لجوجانه به این راه رو نمیفهمم.

میدونم الان نمیتونم رهاش کنم. 

ولی آرزو میکردم کاش می تونستم تغییر بدم اون صدای درونمو.کاش یه روز تصمیم بگیرم راجبش جدی فکر کنم.

چای

یک ماهه این عادت چای خوردن درحد مرگ از سرم افتاده و بابت بی نهایت سپاسگزارم.

احساس میکنم یه ماده ای که شیره جونمو می مکید از بین رفته :))