دو دو دو

قطار داره از ایستگاه تاتر شهر میگذره،

آهنگ comment allez vous  رو گوش میدم و فکر می‌کنم چقدر دوست دارم (( ب ب ی ب ه)) رو. چقدر از مسیرم لذت می برم و چقدر درها هستن که باید بازشون کنم. چقدر دنیا رو باید رنگ کنم...چقدر از همین لحظات ترکیب شده با رویا و امید و اکنون لذت میبرم. 

چقدر از این لایف استایل متصورم لذت می برم و چقدر خدا رو شکر میکنم.

من توی چشمای آدمای سیاه نگاه میکنم و رنگیشون میکنم!!

قوی میریم جلو :) 

کاریم به شدیا نشد ندارم