معبــود

عابد تصورات می شویم.می پرستـیم،دست می بریم،تا به عبـد برسیم.که عبد بودن شاید نرسیــدن باشـد.

عاشق می شویم.عاشق تصورات.می پرستیم.دست می بریم.شاید عشق نرسیدن باشد.

یعنی آمده ایم که نرسیـم؟ پس رسیدن جه؟ 

شاید باید عاشق نرسیدن شویم؟عابد نرسیدن؟پس آن موقع خواهیم رسید؟

ولی نکته اینجاست که باید ((شویم)) 

شاید رسیدن ، همان نرسیدن باشد...

پس او که نیست،باید همین را دوست بدارم.شاید اینگونه واقعا دوستش میدارم.شاید همین زندگیست.دوست داشتن و عابد آنچه نیست! اما نیست واژه ایست در ذهن.و آن نیست شاید ، شاید ..