مغزتون باز بشه

هیچ وقت فکر نمیکردم به یه استادی بربخورم که هم مامان مهربونیه، هم بسیار خوب درس میده، هم خوش اخلاقه، و هم زیباست... حتی نحوه حرف زدنش و نحوه ((ل)) گفتنش به دلم میشینه. استاد فیزیولوژیم رو میگم. من کل ترم سرکلاسش نرفتم، چون صبح زود بود و خودشم مشکلی نداشت برای حضور و غیاب و حس میکنم درسته که با تعداد زیادی از بچه های کوچیکتر از خودم باید توی کلاس مینشستم، اما مطمئنا الگوی خوبی پیدا میکردم.

این استاد عادت داره خیلی انگلیسی صحبت کنه ولی با لهجه خیلی زیبا، و البته خودشم چهره زیبایی داره و کلا هرطور نگاهش میکنم پر از زیباییه. چند جلسه اخر که باهاش کلاس انلاین داشتیم ، دیدیم که با محبت قربون صدقه بچه ش میره و سفت و سخت روی حرفاش تمرکز داره طوریکه موقع درس دادن اگر گوش بدیم شیرفهم میشیم.

بقول خودش حافظه تصویریش حرف نداره و واقعا هم نداره. چون که کسی میتونه انقدر خوب مطالب رو برات به تصویر بکشه که خودش بسیار عالی تصورش کنه و ببینتش.

چقدر دوست دارم شبیه این استادم بشم. 

خوش صحبت، خوش صدا، خوش چهره، خوش تدریس، خوش قول، خوش انرژی، دلنشین، تاحدی شوخ و با نمک، کاریزماتیک... عجیبه که انقدر زیبایی درونش می بینم.

بنظرتون همچین آدمی واقعا متفاوته یا اینم مثه بقیه ست؟